عسل یکی از مغذی‌ترین و پرمصرف‌ترین فرآورده‌های طبیعی در جهان است، اما متأسفانه عسل‌های تقلبی در بازار به‌وفور یافت می‌شوند. در این مقاله، به بررسی ۵ روش آزمایشگاهی معتبر برای تشخیص عسل طبیعی از تقلبی می‌پردازیم تا هنگام خرید، انتخابی آگاهانه داشته باشید.
۱. اندازه‌گیری میزان ساکاروز
در عسل طبیعی، مقدار ساکاروز معمولاً بین ۱ تا ۲ درصد است. با استفاده از دستگاه ساکرامات یا روش فهلینگ، می‌توان میزان ساکاروز را تعیین کرد. اگر این مقدار بیشتر از ۸٪ باشد، احتمال تقلبی بودن عسل بسیار بالا است.
۲. نسبت قندهای فروکتوز به گلوکز
در عسل طبیعی، نسبت فروکتوز به گلوکز بین 1.06 تا 1.19 است. این نسبت نه‌تنها در تشخیص خلوص عسل کاربرد دارد بلکه بر روند رس بستن (کریستاله شدن) نیز تأثیر می‌گذارد. عسل‌هایی با نسبت پایین‌تر، احتمالاً مصنوعی‌اند.
۳. بررسی فعالیت آنزیم دیاستاز
آنزیم‌هایی مانند دیاستاز (آمیلاز) در عسل طبیعی یافت می‌شوند، اما در عسل تقلبی یا حرارت‌دیده، این آنزیم‌ها نابود می‌شوند. آزمایش با نشاسته و ید، حضور آنزیم را نشان می‌دهد. اگر رنگ محلول در لوله آزمایش تغییر نکند، عسل تقلبی است.
۴. انحراف نور پلاریزه
قندهای مختلف در عسل، نور پلاریزه را با زاویه‌های متفاوتی منحرف می‌کنند. با استفاده از دستگاه پلاری‌متر می‌توان خلوص عسل را به‌دقت بررسی کرد. این روش نیاز به تجهیزات آزمایشگاهی پیشرفته دارد.
۵. اندازه‌گیری H.M.F (هیدروکسی‌متیل‌فورفورال)
وجود H.M.F زیاد، نشان‌دهنده حرارت‌دیدگی بیش از حد یا نگهداری نادرست عسل است. مقدار استاندارد HMF در عسل باید زیر 15mg/kg باشد. این ماده با روش‌هایی مانند کروماتوگرافی کاغذی قابل تشخیص است.
جمع‌بندی
شناخت عسل طبیعی نیازمند دانش فنی و آزمایش‌های دقیق است. اگر به‌دنبال خرید عسل اصل هستید، پیشنهاد می‌کنیم از برندهای معتبر و دارای تاییدیه آزمایشگاهی خرید کنید.
